Sosyal İlişkinin Baş Düşmanı "Misophonia"

Etrafta sürekli kulaklıkla gördüğünüz insanlar acaba onları sadece müzik, haber vs. dinlemek için mi kullanıyor? Yoksa çoğu kimsenin günlük hayatta farkında bile olmadığı seslerden mi kaçıyorlar?

Psikolojik bir rahatsızlık türü olan misophonia “seslere karşı aşırı duyarlılık” hatta bazı seslerden nefret etme olarak tanımlanabilir. Misophonianın belirli seslerden kaynaklanan bir nörolojik bozukluk olduğu düşünülmektedir. Bu terim Amerikan nörolog Pawel Jastreboff ve Margaret Jastreboff tarafından bulunmuştur.

Son zamanlarda daha sık rastlanılan bu rahatsızlık Hiperakuzinin tersine belirli sesler için spesifiktir. Örneğin; ağız şapırtısı, nefes alma, diş fırçalama, höpürdetme, tırnak kesme, sakız çiğneme, düzenli tekrar edilen sesler (örn; musluktan damlayan su, masaya düzenli aralıklarla vurma) Bu uyaranlar bazen görsel de olabilir. Düzenli tekrar edilen vücut hareketleri buna örnek gösterilebilir.

Bu tür sesler misophonia hastaları için tetikleyici niteliktedir. Bunun sonucu olarak yoğun kaygı, ortamdan uzaklaşma, asosyallik en kötüsü de kişinin kontrolünü kaybedip istem dışı şiddet davranışları göstermesidir. Ya da başka bir deyişle yemekte ağız sesleri çıkaran kişiyi, özellikle “sınav” gibi sessiz durumlarda sesli nefes alan kişiyi (nasıl da çıldırtır insanı!) kum torbası olarak görme halidir.

Hastalığın bilinen bir tedavisi yok. Hastalar sürekli kulaklık takarak, tıkaç kullanarak, rahatsız olduğu sesi taklit etmeyle bastırmaya çalışarak veya ortamı terk ederek başa çıkmakta.

Tam anlamıyla tanımlanıp bir tedavi geliştirilememiş olmasının nedeni çok da ciddiye alınmamasından kaynaklanıyor. Hatta toplumda da bir hastalık olarak değil, takıntı veya şımarıklık olarak görülüyor ve hastalara karşı yeterince duyarlı davranılmıyor.

Sonuç olarak bu insanlara karşı daha anlayışlı olmalıyız, emin olun onlar da sevdikleri insanlara karşı ölümcül bakışlar fırlatmaktan memnun değillerdir. Ellerinde olmadan tepki veriyorlar…

Şule SAĞLAM